امروزه دارایی ­ها انواع متفاوتی داشته و می­توانند به‌صورت پولی، فیزیکی، فکری و … باشند. دارایی­ های فکری یکی از جدیدترین انواع دارایی‌ها بوده که امروزه در تدوین طرح‌های کسب‌وکار نقش اساسی دارند.

 به تمام دستاوردها و ساخته‌های بشر که محصول ذهن انسان است، دارایی فکری گفته می‌شود که طیف وسیعی، اعم از اختراعات، آثار ادبی و هنری، نشان‌های تجاری و … را در برمی‌گیرد.

حق مؤلف:

حق مؤلف یکی از انواع مالکیت فکری است که به حقوق مادی و معنوی پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری گفته می‌شود. مؤلف معنای بسیار گسترده‌ای دارد و شامل آهنگسازان، هنرمندان، مجسمه‌سازان و معماران نیز می‌شود، به‌طورکلی مؤلف شخصی است که با خلاقیت، اثری قابل محافظت پدید می‌آورد، البته تعریف دقیق آن در کشورهای مختلف متفاوت است.

حق اختراع:

در قانون ثبت علائم و اختراعات ایران مصوب 1310/04/01 تعریفی از حق اختراع به عمل نیامده ‌است. در پیش‌نویس لایحه ثبت اختراع ایران نیز تعریفی از حق اختراع وجود ندارد؛ اما طبق جزء الف بند ۲ ماده یک این لایحه، «اختراع به معنای فکر یک مخترع است که درزمینهٔ فناوری راه‌حل عملی برای یک مسئله خاص ارائه می‌کند.» برای اینکه قانون از حق اختراع حمایت‌های لازم را به عمل آورد، مخترع باید اختراع خود را به ثبت برساند.

در بیشتر حوزه‌های قضایی، حق نشر از آغاز پدید آمدن یک اثر به آن تعلق می‌گیرد و نیازی به ثبت اثر نیست. هرگونه استفاده و بهره‌برداری از این آثار منوط به دریافت اجازه از ناشر یا پدیدآورندهٔ آن اثر است. دارنده حق تکثیر می‌تواند حقوق خود را به شخص دیگری منتقل کنند. این انتقال معمولاً با انعقاد یک قرارداد انجام می‌گیرد. ازجمله آثاری که مشمول قوانین کپی‌رایت می‌شوند، کتاب، شعر، اثر سمعی و بصری، اثر موسیقی، نقاشی، عکس، اثر معماری و اثر فنی است.