ملاك انجام هر فعاليتي به شيوه اي «قابل قبول»، مجموعه اي از اصول است كه اخلاق نـام دارد، اخـلاق يعني چه چيزهايي «خوب و درست» و چه چيزهايي «بد و نادرست» است. اخلاقيات به عنوان «خلـق و خـوي هـا» و علـم اخلاق «دانش نيك و بد» و تدبير انسان براي چگونگي اداره امور خود يا ديگران اسـت. در جوامعی که اصول اخلاقی رعایت می شود و درست و نادرست بودن رفتارهای افراد مدنظر است از بروز بسیاری از خطاها جلوگیری می شود.

در طی سالیان متمادي کارآفرینان بابت تأثیر مهمی که بر زندگی اقتصادي مردم داشتند مورد تحسین قرار میگرفتند. مدیران کسب وکار براي دستیابی به موفقیت از هر وسیله و راهکاري حتی مغایر با ارزش هاي اخلاقی استفاده میکردند. به علت اینکه تأثیر کنش هاي کارآفرینان بر خیل عظیمی از افراد جامعه قابل مشاهده است، بنابراین بدون رعایت معیارهاي اخلاقی تأثیر نهایی عمل کارآفرینان طبق انتظارات جامعه نخواهد بود. گاهی ساعات طولانی کار در محیط هاي بسته باعث نادیده انگاشتن چارچوب هاي اخلاقی خواهد شد. بنابراین مسائل اخلاقی از قبیل رعایت انصاف، عدالت و صداقت در روابط کارکنان، مشتریان و سهامداران با افراد جامعه همواره جز چالش های کارافرینان بوده است. همچنین با بررسی کارکرد روزانه بازارهاي مختلف مثل بازار کالاها و خدمات، بازار پول و ارز و طلا، بازار بورس و اوراق بهادار، بازار مسکن و خودرو، بازار بیمه و … اهمیت اخلاق کسب وکار نمایان تر میگردد. همین طورظهور و گسترش معاملات الکترونیکی و کسب وکارهاي مبتنی بر اینترنت در طی سال هاي اخیر اهمیت موضوع را افزایش داده است. التزام به اخلاق در کسب وکار نوعی اعتماد به وجود می آورد که خود سرمایه اي اجتماعی و ارزشمند است که میتواند موفقیت بلندمدت بنگاه هاي اقتصادي را تضمین کند. ارائه اطلاعات غلط در مورد کالاها، عرضه کالاهاي بی کیفیت، مبادرت به دروغ و تقلب در معاملات، تبلیغ غیرواقعی، ارائه آمار و گزارش های غلط، دزدي اینترنتی، گران فروشی، رشوه، تنظیم اسناد جعلی، دزدي، قاچاق، کشیدن چک بی محل و هزاران مورد مشابه از نمونه مواردی می باشند که ضرورت توجه به اخلاق کسب وکار را مشخص می کنند.

رشد روز افزون جوامع بشری و پیچیده تر شدن روابط و مناسبات اجتماعی، پیدایش حرفه های گوناگون را ایجاب می کند. به دلیل ضرورت تقسیم کار و نیز تخصصی تر شدن امور، این حرفه ها منوط به کیفیت خدماتی که ارائه می کنند و اعتماد و اعتباری است که در نتیجه ارائه این خدمات به دست می آورند. این اعتماد و اعتبار سرمایه اصلی هر حرفه است و وظیفه هر حرفه و اعضاء آن، حفظ سرمایه به دست آمده است، ضوابط رفتار اخلاقی، مهمترین خط مشی هر حرفه را تشکیل می دهد و دربرگیرنده مواردی از جمله ویژگی های اصلی هر حرفه و روابط اعضاء حرفه با جامعه و یکدیگر است.

ویژگی های اخلاق حرفه ای:

ارتباط با مشتری:
احترام به مشتریان: شامل گفتار و سخن ملایم، حفظ تماس چشمی با مشتری حین گفتگو با حفظ شئونات، به نام خانوادگی او را صدا کردن، به دقت به حرف ها و خواسته های مشتری گوش دادن، ناسزاگو نبودن، دیگران را با لقب خطاب نکردن و به کارنبردن کلمات زشت و نامناسب در محل کار.
عدم تبعیض در برخورد با مشتری: یعنی عدم تبعیض در ارائه خدمات به مشتریان بدون توجه به قومیت، جنس، طبقه اجتماعی و سن.
کم فروشی نکردن در ارائه خدمات: یعنی انجام دقیق و کامل خواسته مشتری و ارائه خدمت دقیق و کامل.
صداقت با مشتری: ارائه توضیحات دقیق در مورد آنچه قرار است برای خواسته او انجام شود و متناسب با توان و تخصص خود کاری را پذیرفتن و آن را انجام دادن.

امانت داری در اموال مشتریان: حفظ و امانت دایر اموال مشتری و کوشش در حفظ اموال مشتری.

جبران خسارت به اموال مشتری: در صورت آسیب در محل کار، جبران خسارت های وارد شده به اموال مشتری.

ارتباط با کار:
احساس مسئولیت در شغل: دربرگیرنده موارد انجام کامل و دقیق امور محموله، پیگیری و رفع خطاها و نقایص در انجام کار با وظایف کاری خود در ارتباط با مشتری، کار، همکار و سرپرست آشنا بودن و پذیرفتن هر گونه پیامدهای کاری خود.
انتقادپذیری در کار: که خود شامل پذیرفتن انتقاد از سوی مشتری، همکار و سرپرست، تلاش در جهت رفع خطاهای کاری و تلاش در جهت رفع خطاهای رفتاری.
شکیبایی و صبر در کار: بدین مفهوم که صحبت ها را با صبوری گوش دادن، صحبت های همکار و سرپرست را با صبوری گوش دادن، تا رفع نقایص کاری دست از تلاش برنداشتن و موقع بروز پیچیدگی در کار شکیبایی خود را حفظ کردن.
رغبت به کار: شامل کار خود را دوست داشتن، نپذیرفتن پیشنهادهای دیگر کاری با شرایط مساوی، علاقه به کار، صبح ها با شوق سر کار آمدن، منافع کاری و کارگاهی را بر منافع خود ترجیح دادن.
پشتکار و سخت کوشی: یعنی تا تکمیل کار دست از کار برنداشتن و تا رفع نقص کار در دست انجام دست از کار برنداشتن.
حفظ هوشیاری در محل کار: شامل موارد: در محل کار خواب آلود نبودن و حفظ و تداوم هوشیاری در محیط کار.

ارتباط با اجتماع:
توجه به رفاه و آسایش مشتریان در محل کار: شامل موارد وجود امکانات بهداشتی نظیر آب خوری، چای و …، وجود صندلی در محلی که مشتری در هنگام حضور در کارگاه روی آن بنشیند و فضای آرام و پاکیزه برای انتظار مشتری.
حل تعارض بین مشتری با همکار و یا سرپرست یا بین همکاران: تلاش در جهت حل مسالمت آمیز اختلاف نظرهای بین مشتری، همکار و سرپرست.
یادگیری مستمر مهارت و متناسب کردن با تکنولوژی روز: شرکت فعالانه در حوزه های آموزشی – تجربی، شرکت در کلاس ها و سمینارهای مرتبط با حرفه و مطالعه خواندنی های مرتبط با حرفه.
حمایت از همکاران: در صورتی که همکاری در مرخصی است با گشاده رویی مسئولیت های کاری او را قبول کردن، درصورتی که همکاری مشغول انجام کار است و نمی تواند به مشتری پاسخ گوید به مشتری او پاسخ دادن.

رعایت آداب اجتماعی: احترام افراد بزرگتر را حفظ کردن، از کاربرد کلمات نامناسب در محل کار خودداری کردن و رعایت شئونات اخلاقی در برخورد با خانم ها.
آراستگی فردی – محیطی: شامل حضور با ظاهری آراسته در محل کار، تلاش در جهت حفظ پاکیزگی محیط کار و تمیز نگه داشتن لباس کار خود.

ارتباط با کارفرما:
تبعیت از مافوق در محل کار: از دستورات سرپرست اطاعت کردن، پذیرفتن انتقادهای به جا از سوی سرپرست، رعایت عدل و احترام نسبت به سرپرست، تلاش در جهت کسب رضایت کارفرما و آشنایی با وظایف کاری خود در ارتباط با سرپرست.
احترام به کارفرما: که در تمامی موارد به کارفرما احترام گذاشته شود.
برخورد مناسب با کارفرما: با گفتار و رفتار مناسب برخورد شود.
راستگویی نسبت با کارفرما: رعایت صداقت با کارفرما در تمامی زمینه ها.
ارائه گزارش صحیح به کارفرما: آمار و گزارش مناسب و درست به مافوق ارائه داده شود.
پاسخگو بودن در برابر کارفرما: در برابر انجام کارهای محوله پاسخگو بودن.