کارآفرین یا آنترِپرِنواِر (به انگلیسی: Entrepreneur، /ˌɑːn.trə.prəˈnʊər/)، فردى مبتكر، اهل چالش، و همانند يك راننده است. او كسى است كه چيز جديدى خلق مي‌نمايد. مثلا يك راهكار جديد، يك پروژه ، يك تجارت يا يك شركت جديد. ممكن است كار آفرين خودش يك ايده پرداز نباشد ولى قطعا همان كسى است كه تصميم مي‌گيرد يك ايده را به واقعيت تبديل نمايد.

کارآفرینان چیزی جدید خلق مینمایند ، چیزی متفاوت – آنها ارزشها را تغییر میدهند یا تبدیل میکنند. کارآفرین کسی است که میخواهد و میتواند یک ایده جدید یا یک ابتکار را به یک نوآوری موفق تبدیل نماید. و با استفاده از نوآوری ، منحنی احتمال تولید را به سطح بالاتری انتقال دهد.  کارآفرین قادر است تا پتانسیل تجاری یک ابتکار را تشخیص دهد و سرمایه ، استعداد ، و سایر منابعی که آن ابتکار را به یک نوآوری تجاری مناسب بدل میکند ، سازماندهی نماید. البته از نظر شومپیتر ، کارآفرین کسی نیست که تحمل خطر میکند ، زیرا این کار بر عهده سرمایه دار است.

تعاریف زیاد و متععدی برای فرد کارآفرین ارائه شده است که مهم ترین آن ها را میتوان اینگونه بیان نمود:

ريچارد کانتيلون (۱۷۳۰) اولين کسي بود که اين واژه را در علم اقتصاد ابداع نمود و آن را اينچنين تعريف نمود ؛کارآفرين فردي است که ابزار توليد را به منظور ترکيب به صورت محصولاتي قابل عرضه به بازار خريداري مي کند. کارآفرين در هنگام خريد از قيمت نهايي محصولات اطلاع ندارد.  

جان باپتيست سي (۱۸۰۳) کار آفرين را فردي ميداند که مسووليت توليد و توزيع فعاليت اقتصادي خود را بر عهده دارد.

فرانک نايت(۱۹۲۱) کار آفرينان را کساني ميشناسد که در شرايط عدم قطعيت به اتخاذ تصميم مي پردازند و پيامدهاي کامل آن تصميمات را نيز شخصاً مي پذيرند. 

طبق نظر کاسون(۱۹۸۲) کار آفرين فردي است که تخصص وي \”تصميم گيري عقلايي و منطقي در مورد ايجاد هماهنگي در منابع کمياب\” ميباشد. وي \”داشتن توان داوري و قضاوت\”  را عنصري مشترک در تمامي کار آفرينان تشخيص داده است . از ديدگاه کارلند(۱۹۸۴) کار آفرين فردي است که شرکتي را به منظور سود و رشد تاسيس مينمايد  و آنرا مديريت کرده و از آن براي پيشبرد اهداف شخصي استفاده میکند.

در عبارتی دیگر:

یک کارآفرین کسی است که یک مدل تجارت را توسعه می‌دهد، سرمایه فیزیکی و انسانی لازم برای شروع یک سرمایه‌گذاری جدید را فراهم می‌کند، آن را عملیاتی می‌کند و مسئول موفقیت یا شکست آن است. به تأکید عبارت مسئول موفقیت یا شکست توجه داشته باشید زیرا کارآفرین از مدیر حرفه‌ای متمایز است؛ به این معنی که کارآفرین یا سرمایه خود را از منابع خود سرمایه‌گذاری می‌کند یا سرمایه را از منابع خارجی افزایش می‌دهد و در نتیجه مسئول شکست و همچنین پاداش در صورت موفقیت است، در حالی‌که مدیر حرفه‌ای کار اختصاص داده شده به وی را با در نظر گرفتن پرداخت پول به انجام می‌رساند. به‌عبارت دیگر، کارآفرین علاوه بر خلق یک شرکت جدید، ریسک‌پذیر و نوآور است در حالی‌که مدیر حرفه‌ای تنها اجراکننده است.